آيه شماره 38 از سوره مبارکه یوسف
توحید و رحمت الهی
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا
أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا
وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ
و آيين پدرانم ابراهيم و اسحاق و يعقوب را پيروى نمودهام براى ما سزاوار نيست كه چيزى را شريك خدا كنيم اين از عنايتخدا بر ما و بر مردم است ولى بيشتر مردم سپاسگزارى نمىكنند
رسیدن به حقّ، در گرو شناخت باطل و ترك آن است. «تركتُ ملّة قوم لا یؤمنون و اتّبعتُ ملّة…»
جدّ انسان، در حكم پدر انسان است و «أب» به او نیز اطلاق شده است. «ملّة آبائى ابراهیم و اسحاق ویعقوب»
انبیا باید از خاندان پاك باشند. «آبائى ابراهیم و…»
پیامبران الهى از یك هدف برخوردارند. «ملّة آبائى ابراهیم واسحاق و…»
در كنار راههاى منفى، راه مثبت را نیز نشان دهیم. «تركتُ ملّة… واتّبعتُ ملّة…»
افتخار به پدران و پیروى از آنان در صورتى كه راه حقّ و توحید را پیموده باشند پسندیده و رواست. «واتّبعت ملّة آبائى…»*
پدران انبیاعلیهم السلام مشرك نبودهاند. «ما كان لنا ان نشرك»*
پرهیز از شرك و مبارزه با آن، پایه و اساس ادیان الهى است. «ما كان لنا ان نشرك»*
شرك، در تمام ابعادش (ذات، صفات و عبادت)، منفور است. «من شىء»
پرهیز از شرك و گرایش به توحید، توفیق الهى مىخواهد. «ذلك من فضل اللَّه»
تعالیم انبیا، نعمتى الهى و سزاوار شكر و سپاس است. «ذلك من فضل اللّه علینا… و لكنّ اكثر الناس لایشكرون»*
نبوّت و هدایت، توفیق وفضل الهى براى همه است. «علینا و على النّاس»
اكثریّت، معیار شناخت صحیح نیست. «اكثر النّاس لا یشكرون»
پشت كردن به راه انبیا، بزرگترین كفران نعمت است. «لایشكرون»