بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 62 از سوره مبارکه فرقان
ارتباط آفرینش با بندگی
وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ
أَرَادَ شُكُورًا
و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد سپاسگزارى نمايد شب و روز را جانشين يكديگر گردانيد
اراده و خواست انسان، زمینهى رشد اوست. «لمن اراد ان یذّكر»
انسان موجودى داراى اختیار است. «لمن اراد»
انسان، داراى فطرتى است كه با تذكّر بیدار مىشود. «یذكر» (تذكّر در جایى بكار مىرود كه انسان از درون مطلبى را مىدانسته، ولى فراموش كرده است)
هم شناخت، اراده مىخواهد و هم عمل و شكر. («أَرادَ» تكرار شده است)
شب و روز، نعمتى شایستهى شكر و سپاسگزارى است. «اراد شكورا»
یاد خدا زمانى ارزش دارد كه بر اساس آگاهى و بصیرت باشد. «اراد أن یذكر»
