پشیمانی بی فایده

آيه شماره 52  از سوره مبارکه المائدة

پشیمانی بی فایده

فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى

 

أَن تُصِيبَنَا دَآئِرَةٌ فَعَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُواْ

 

عَلَى مَا أَسَرُّواْ فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ

مى ‏بينى كسانى كه در دلهايشان بيمارى است در [دوستى] با آنان شتاب مى‏ورزند مى ‏گويند مى ‏ترسيم به ما حادثه ناگوارى برسد اميد است‏خدا از جانب خود فتح [منظور] يا امر ديگرى را پيش آورد تا [در نتيجه آنان] از آنچه در دل خود نهفته داشته‏اند پشيمان گردند
پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله شاهد تلاش‏هاى آشكار و شتابزده افراد سست ایمان براى پیوستن به یهود و نصارى است. «فترى الّذین فى قلوبهم مرض یسارعون فیهم»
نمونه‏ى روشن كسانى كه از هدایت الهى محروند، بیماردلانى هستند كه با سرعت براى پیوستن به كفّار تلاش مى‏كنند. «انّ اللَّه لایهدى القوم الظالمین… الّذین فى قلوبهم مرض» (حرف «فاء» نشانه آن است كه ظالمین آیه قبل، بیماردلان این آیه هستند)
بیماردلان سست ایمان، با سرعت به سراغ طرح دوستى با دشمنان كافر مى‏روند. «فى قلوبهم مرض یسارعون فیهم»
افراد سست ایمان و منافق، مى‏خواهند كه جزو كفّار باشند. «یسارعون فیهم»، نه «الیهم».
در برابر نص وفرمان صریح خداوند نباید اجتهاد و مصلحت‏اندیشى كرد. «لاتتّخذوا الیهود… اولیاء… یقولون نخشى»
انگیزه‏ى پذیرش رابطه‏ى ذلّت‏بار با ابرقدرت‏ها، ضعف ایمان و وحشت از غیر خداست. «یقولون نخشى»
مسلمانان، به پیروزى و گسترش اسلام و افشاى منافقان امیدوار باشند. «فعسى اللّه أن یأتى بالفتح…»
عزّت سیاسى، قدرت اقتصادى و پیروزى نظامى همه از طرف خدا و در دست اوست. «أن یأتى بالفتح أو أمر من عنده»