ایمان بی انتهاء

آيه شماره 3  از سوره مبارکه بقره

ایمان بی انتهاء

الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ

آنان كه به غيب ايمان مى‏آورند و نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به ايشان روزى داده‏ايم انفاق مى ‏كنند
ایمان، از عمل جدا نیست. در كنار ایمان به غیب، وظایف و تكالیف عملى مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون… یقیمون… ینفقون»
اساسى‏ترین اصل در جهان‏بینى الهى آن است كه هستى، منحصر به محسوسات نیست. «یؤمنون بالغیب»
پس از اصل ایمان، اقامه‏ى نماز و انفاق از مهم‏ترین اعمال است. «یؤمنون… یقیمون… ینفقون» (در جامعه‏ى الهى كه حركت وسیر الى اللّه دارد، اضطراب‏ها و ناهنجارى‏هاى روحى و روانى و كمبودهاى معنوى، با نماز تقویت و درمان مى‏یابد و خلأهاى اقتصادى و نابسامانى‏هاى ناشى از آن، با انفاق پر و مرتفع مى‏گردد.)
برگزارى نماز، باید مستمر باشد نه موسمى و مقطعى. «یقیمون الصّلاة» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.)
در انفاق نیز باید میانه‏رو باشیم. «ممّا رزقناهم»
از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و…) به دیگران انفاق كنیم. «ممّا رزقناهم ینفقون» امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده‏ایم در جامعه نشر مى‏دهند.
انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق هر كس را از حلال مقدّر مى‏كند. «رزقناهم»
اگر باور كنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمى‏شویم. بهتر مى‏توانیم قسمتى از آن را انفاق كنیم. «ممّا رزقناهم»