پناهگاه مردم

آيه شماره 125  از سوره مبارکه بقره

پناهگاه مردم

وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ

 

مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ

 

وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ

و چون خانه [كعبه] را براى مردم محل اجتماع و [جاى] امنى قرار داديم [و فرموديم] در مقام ابراهيم نمازگاهى براى خود اختيار كنيد و به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم كه خانه مرا براى طواف‏ كنندگان و معتكفان و ركوع و سجودكنندگان پاكيزه كنيد
شخصیّت حضرت ابراهیم، شخصیّتى جهانى است. در آیه قبل، ابراهیم را امام براى همه‏ى مردم قرار داد و در این آیه كعبه را میعادگاه همه مردم قرار داده است. «جعلنا البیت مثابة للنّاس»
جامعه نیازمند امام و امنیّت است. در آیه‏ى قبل فرمود: «انّى جاعلك للناس اماماً» و در این آیه مى‏فرماید: «واذ جعلنا البیت مثابةً للناس وأمناً»
كسى كه در راه خداوند حاضر شود خود و همسر و فرزندش را تسلیم نماید، باید تمام سرها در جاى پاى او براى خداوند به خاك برسد. «مصلّى»
چون خانه از خداست؛ «بیتى» خادم آن نیز باید از اولیاى او باشد. «طهّرابیتى»
زائران بیت‏اللّه را همین كرامت بس كه ابراهیم و اسماعیل، مسئول طهارت و پاكى آن بیت براى آنها بوده‏اند. «طهّرا بیتى للطائفین…»
عبادت با طهارت، پیوند دارد. «طهّرا… والركع السجود»
عبادت و نماز به قدرى مهم است كه حتّى ابراهیم و اسماعیل براى انجام مراسم آن مأمور پاكسازى مى‏شوند. «طهّرا بیتى لِ … الرّكّع السجود»
مسجدِ مسلمانان باید پاكیزه و رغبت‏انگیز باشد. «طهّرا… الرّكّع السجود»