ادب ابراهیم (عليه السلام)

آيه شماره 36 از سوره مبارکه إبراهيم‏
ادب ابراهیم (عليه السلام)
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
پروردگارا آنها بسيارى از مردم را گمراه كردند پس هر كه از من پيروى كند بى گمان او از من است و هر كه مرا نافرمانى كند به يقين تو آمرزنده و مهربانى
هنرهایى مثل مجسمه سازى مى‏توانند منشأ انحراف شوند، چنانكه بت‏ها افراد بسیارى را گمراه كردند. «انّهنّ اضللن»
دیندارى با شعار نیست، با عمل و پیروى از دستورات است. «تبعنى»
میان رهبران آسمانى و مردم مومن، رابطه‏ى مكتبى برقرار است. «فانّه منّى»
انبیا حتّى نسبت به مخالفان خود دلسوز بودند و آنان را مأیوس نمى‏كردند. «مَن عصانى فانّك غفور رحیم»
مخالفت با دستور پیامبر، مخالفت خداست. «من عصانى فانّك»