عبادالرحمن

آيه شماره 63 از سوره مبارکه الفرقان‏
عبادالرحمن
وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا
و بندگان خداى رحمان كسانى‏اند كه روى زمين به نرمى گام برمى‏دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مى‏دهند
بالاترین مدال براى انسان، مدال بندگى خداست. «و عبادالرحمن» زیرا انتساب به بى‏نهایت، انسان را بالا مى‏برد.
رفتار هر كس، نشان دهنده‏ى شخصیّت اوست. «عبادالرحمن … یمشون على الارض هونا» (بندگان خاص خداوند، مظهر تواضع هستند.)
اسلام، دین جامعى است كه حتّى براى چگونه راه رفتن برنامه دارد. «یمشون على الارض هونا»
تواضع، ثمره‏ى بندگى و نخستین نشانه‏ى آن است. «هوناً»
سرچشمه‏ى مدارا و نرمخویى بندگان خدا، ایمان است، نه ترس و ضعف آنان. «عباد الرحمن الّذین یمشون…»
وقار و نرمى از بارزترین صفات مؤمن است. «یمشون… هونا»
تواضع نسبت به همه‏ى مردم لازم است. (نسبت به زن و مرد، كوچك و بزرگ، دانا و نادان). «یمشون… هونا… قالوا سلاما»
با جاهلان مقابله به مثل نكنید. «اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما»
مُدارا و حلم و حوصله، از صفات بارز مؤمنان است. «قالوا سلاما»
تواضع باید هم در عمل باشد، «یمشون… هونا»، هم در كلام، «قالوا سلاما» و هم در عبادت. «سجداً و قیاماً»