نذر بی مانند

آيه شماره 35 از سوره مبارکه آل عمران
نذر بی مانند
إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
چون زن عمران گفت پروردگارا آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد پس از من بپذير كه تو خود شنواى دانايى
رشد معنوى زن تا آنجا بالا مى‏رود كه بعد از سالها انتظار، فرزند خود را نذر خدمت خانه خدا مى‏كند. «امرأت عمران ربّ انّى نذرت لك»
افراد دوراندیش، قبل از تولّدِ فرزند به فكر مسیر خدمات او نیز هستند. «نذرت لك ما فى بطنى محرّراً»
از خود بگذریم و تنها در راه خدا صرف كنیم. «نذرتُ لك»
خدمت در مسجد به قدرى ارزشمند است كه اولیاى خدا عزیزان خود را قبل از تولّد نذر آن مى‏كنند. «نذرت لك…»
موضوع نذر، تاریخى بس طولانى در ادیان الهى دارد. «ربّ انّى نذرت»
مادر، نوعى ولایت بر فرزند دارد. «نذرت لك ما فى بطنى»
میان گذشت از فرزند و برگزیدگى خداوند رابطه است. «اصطفى… آل‏عمران… نذرت لك ما فى بطنى محرّراً»
كسانى در خدمات دینى موفّق‏ترند كه تمام وجود خود را صرف خدمت نمایند، نه بخشى از وقت را. «محرّراً»
خدمت فرزند به مادر، حقّ طبیعى مادر و قابل گذشت است. «محرّرا»
اگر عزیزترین ومحبوب‏ترین چیزها را مى‏دهید، به فكر قبولى آن نیز باشید. «فتَقبَّل»