آيه شماره 31 از سوره مبارکه التوبة
توحید ناب « وفات حضرت معصومه سلام الله علیها »
اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ
اينان دانشمندان و راهبان خود و مسيح پسر مريم را به جاى خدا به الوهيت گرفتند با آنكه مامور نبودند جز اينكه خدايى يگانه را بپرستند كه هيچ معبودى جز او نيست منزه است او از آنچه [با وى] شريك مىگردانند
اطاعت بىقید و شرط از غیر خدا، نوعى عبادت غیر خداست. «ما امروا الاّ لیعبدوا الهاً واحداً»
انسانپرستى به هر شكل، شرك است. هیچ شخصیّتى نباید بت شود. «اتّخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون اللَّه»
پیامبرِ معصوم كه همهى فكر و هدفش خداست، حسابى جدا از علما دارد، لذا نام مسیح جداگانه مطرح شده است. «احبارهم و رهبانهم… و المسیح»
عشقها، دوستىها و اطاعتها باید حدّ و مرز داشته باشد. هر نوع نظام، قطب، مراد، مرشد، اطاعت تشكیلاتى و حزبى و…، اگر سرچشمهاش وحى و امر خدا نباشد، شرك است. «اتّخذوا… اربابا من دون اللَّه»
خطر انحراف از توحید به شرك، همیشه و همه جا بوده است. «اتّخذوا… اربابا من دون اللَّه»
تنها خداوند حقّ قانونگذارى دارد. آنان كه قانون غیرخدا را مىپذیرند، از مدار اسلام، خارجند. «اتّخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون اللَّه»
غلوّ و زیادهروى دربارهى انبیا، پرستش انبیا و یا آنان را فرزند خدا دانستن، شرك است. «سبحانه عمّا یشركون»