بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 41 از سوره مبارکه آل عمران
نشانه حق
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّيَ آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا وَاذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالإِبْكَارِ
گفت پروردگارا براى من نشانهاى قرار ده فرمود نشانهات اين است كه سه روز با مردم جز به اشاره سخن نگويى و پروردگارت را بسيار ياد كن و شبانگاه و بامدادان [او را] تسبيح گوى
خدایى كه مىتواند زبان را هنگام تكلّم با مردم ببندد و هنگام ذكر خدا باز كند، مىتواند از پدرى پیر و مادرى عقیم نیز فرزندى به دنیا بیاورد. «كذلك اللّه یغعل ما یشاء… الاّ تكلّم الناس»
انبیا، به دنبال رسیدن به مقام یقین و شهود هستند. «اجعل لى آیة»
آنجا كه خداوند بخواهد، سبب را از كار مىاندازد و زبان قدرت حرف زدن را از دست مىدهد. «لاتكلّم الناس»
هر چه لطف الهى بیشتر مىشود باید یاد او نیز بیشتر شود. «واذكر ربّك كثیراً»
ذكر خدا هر چه بیشتر، بهتر. «واذكر ربّك كثیراً»
در میان ذكرهاى خداوند، تسبیح جایگاه خاصّى دارد. «واذكر ربّك… و سبّح»
