دروغگویان

آيه شماره 5  از سوره مبارکه الكهف‏
دروغگویان
مَّا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا
نه آنان و نه پدرانشان به اين [ادعا] دانشى ندارند بزرگ سخنى است كه از دهانشان برمى‏آيد [آنان] جز دروغ نمى‏گويند
عمل دائم، پاداش دائم دارد. در آیه‏ى قبل «یعملون الصالحات» نشانه دوام عمل بود و در این آیه «ماكثین» یعنى پاداش دائم مى‏باشد.
انسان علاقه به زندگى همیشگى وماندگار دارد، و خداوند آن را در قیامت قرار داده است. «ماكثین فیه ابدا»
از ویژگى نعمت‏هاى الهى در آخرت، جاودانگى آنهاست و در قیامت، مرگ و فنا نیست. «ماكثین فیه ابداً»
اصلاح عقیده‏ى مردم، از وظایف انبیاست. «ینذر الّذین قالوا»
جهل و ناآگاهى، بستر انحراف است. «قالوا… مالهم به من علم»
عقاید باید بر اساس علم باشد و از عقیده بدون علم انتقاد شده است. «ما لهم به من علم»
كسى كه ایمان نداشته باشد، به خالق خود نیز تهمت مى‏زند. «كَبُرت كلمة…»
فرزند داشتن خداوند، تهمتى بى‏اساس است. «ما لهم به من علم»
نسبت دادن فرزند به خدا، هم شرك است، هم تشبیه نابجا و هم نیازمند دانستن خدا به جانشین و همكار. «كَبُرت…»