عزت خدایی

آيه شماره 10  از سوره مبارکه فاطر
عزت خدایی
مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُوْلَئِكَ هُوَ يَبُورُ
هر كس سربلندى مى‏خواهد سربلندى يكسره از آن خداست‏سخنان پاكيزه به سوى او بالا مى‏رود و كار شايسته به آن رفعت مى‏بخشد و كسانى كه با حيله و مكر كارهاى بد مى‏كنند عذابى سخت‏خواهند داشت و نيرنگشان خود تباه مى‏گردد
عزّت واقعى، نزد خداست، نه پیش مردم. «فللّه العزّة جمیعا»
عزّت واقعى، در سایه‏ى ایمان و عمل صالح است. «فللّه العزّة جمیعا… الكلم الطیّب و العمل الصالح»
میان عقیده با عمل رابطه‏ى تنگاتنگ است و در یكدیگر اثر مى‏گذارند. «العمل الصالح یرفعه»
راه مؤمنان كه عزّت را از طریق ایمان و عمل صالح مى‏جویند، راه رشد و تكامل است. «یصعد – یرفع» و راه دیگران كه عزّت را از طریق فریب و نیرنگ مى‏خواهند محو و هلاكت است. «یبور»
هیچ كس با نیرنگ و گناه به عزّت نمى‏رسد. «یبور»