آيه شماره 4 از سوره مبارکه لقمان
صفات محسنین
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَ هُم بِالاَخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
همانان که نماز را برپا میدارند، و زکات را میپردازند و آنها به آخرت یقین دارند.
نماز و زكات، از یكدیگر جدا شدنى نیستند. «یقیمون الصّلاة و یؤتون الزّكاة»
1- اقامهى نماز و پرداخت زكات باید سیرهى دائمى باشد. («یقیمون» و «یؤتون»، در قالب مضارع آمده كه نشان استمرار است)
2- چون اسلام دین جامعى است، تكلیفهاى آن نیز جامع و همه جانبه است. تكلیف بدنى: «نماز»، مالى: «زكات» و قلبى: «یقین». «الصّلاة، الزّكاة، یوقنون»
3 – ارتباط با خدا (اقامهى نماز) و ارتباط با مردم (پرداختن زكات)، همراه با ایمان به قیامت ارزشمند است. «و هم بالآخرة هم یوقنون»
4- نیكوكار كسى است كه هم به مسائل اقتصادى توجّه دارد و هم به مسائل معنوى. «للمحسنین الذین یقیمون… یؤتون»