آيه شماره 60 از سوره مبارکه فرقان
خدای رحمان
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُواْ لِلرَّحْمَانِ قَالُواْ وَ مَا الرَّحْمَانُ أَ نَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَ زَادَهُمْ نُفُورًا
و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» میگویند:«رحمان چیست؟ ! (ما اصلا رحمان را نمیشناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور میدهی؟! سذللّه (این سخن را میگویند) و بر نفرتشان افزوده میشود!
1- سجده، مظهر یكتاپرستى و روح ادیان توحیدى است. «اسجدوا» (از میان همهى تكالیف، تنها سخن از سجده به میان آمده است)
2- در امر به معروف، به دلیل امر خود اشاره كنید. «اسجدوا للرحمن» (دلیل سجده شما، رحمت گستردهى خداوند است)
3- كفر و لجاجت باعث مىشود دعوت انبیا نه تنها كارساز نباشد، بلكه مایهى زدگى و نفرت بیشتر كفّار از كلام حقّ شود. «زادهم نفوراً»