توجه به غذا

آيه شماره 24 از سوره مبارکه عبس
توجه به غذا

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا , ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ,فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا, وَعِنَبًا وَقَضْبًا, وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا, وَحَدَائِقَ غُلْبًا, وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
پس انسان باید به خوراك خود بنگرد, كه ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم, آنگاه زمین را با شكافتنى [لازم] شكافتیم, پس در آن دانه رویانیدیم, و انگور و سبزى, و زیتون و درخت‏ خرما, و باغ هاى انبوه, و میوه و چراگاه
 1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان یكى از نعمت ‏هاى خداست، خوردن بى ‏فكر كار حیوان است. «فلینظر الانسان الى طعامه»
2- اگر ملاكهاى معنوى نباشد، انسان و حیوان در كامیابى از غذا و طبیعت، در یك ردیفند. «متاعاً لكم و لانعامكم»
3- دقّت در پیدایش نعمت‏ها، وسیله‏اى براى كفر زدائى است. «قتل الانسان ما اكفره… فلینظر الانسان الى طعامه»
4- هستى، مدرسه خداشناسى است، چه سیر تكاملى درون انسان و چه بیرون انسان. «من نطفة خلقه فقدّره – اماته – انشره صببنا الماء صبّا شققنا الارض شقّا…»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.