پیامبر مهربانی

آيه شماره 159 از سوره مبارکه آل عمران
پیامبر مهربانی
فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلينَ
به (بركت) رحمت الهى، در برابر آنان [= مردم‏] نرم (و مهربان) شدى! و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراكنده مى‏شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب! و در كارها، با آنان مشورت كن! اما هنگامى كه تصميم گرفتى، (قاطع باش! و) بر خدا توكل كن! زيرا خداوند متوكلان را دوست دارد.
 1- نرمش با مردم، یك هدیه ‏ى الهى است. «فبما رحمة من اللّه لنت لهم»
2- افراد خشن و سختگیر نمى‏توانند مردم‏ دارى كنند. «لانفضّوا من حولك»
3- استغفارِ پیامبر درباره‏ ى امّتش، به دستور خداست. پس مورد قبول نیز هست. «واستغفر لهم»
4- مشورت، منافاتى با حاكمیّت واحد و قاطعیّت ندارد. «وشاورهم… و اذا عزمتَ»
5- در كنار فكر و مشورت، توكّل بر خدا فراموش نشود. «فتوكّل»
6- ابتدا مشورت و سپس توكّل، راه چاره‏ ى كارهاست، خواه به نتیجه برسیم یا نرسیم. «شاورهم… فتوكّل… انّ اللّه یحبّ المتوكّلین»