شيخ طوسى ميگويد، كه صفوان بن يحيى از تمام اهل زمان خود بيشتر مورد اعتماد و وثوق بود. در هر شبانه روز صد و پنجاه ركعت نماز ميگزارد و در هر سالى سه ماه روزه مى گرفت . سه دفعه زكوة مال ميداد، اين اعمال بواسطه آن بود كه با عبدالله بن جندب و على بن نعمان در خانه خدا پيمان بسته بودند كه هر كدام زودتر از دنيا رفتند كسيكه زنده است نماز و روزه و زكوة و حج و ساير اعمال خيريه او را بجا آورد.
عبدالله و على پيش از صفون وفات يافتند از اينرود بنا بقرار داد، صفوان تا زنده بود نماز و روزه و زكوة و حج براى ايشان بجا ميآورد در مدينه سنه 210 وفات يافت حضرت جواد(ع ) براى او وسائل غسل (حنوط) و كفن فرستاد دستور داد اسمعيل بن موسى بن جعفر(ع ) بر او نماز بگزداد. از كثرت پرهيزكارى او نقل شده كه يكى از همسايگانش در مكه دو دينار داد كه بكوفه برساند. صفوان گفت من شتر سوارى خود را كرايه كرده ام ، براى چنين كارى از صاحب آن اجزه ندارم ، مهلت خواست تا از شتردار اجازه بگيرد، رفت و رخصت گرفت (16).