عمل با گفتار خيلى فرق دارد

ابن ابى مريم گفت حضرت باقر عليه السلام فرمود روزى پدرم با اصحاب خود نشسته بود. رو به آنها كرده فرمود كداميك از شما حاضريد آتش ‍ گداخته را در كف دست بگيريد تا خاموش شود همه خود را از اين عمل عاجز ديدند؛ سر بزير افكنده چيزى نگفتند.

من عرض كردم پدر جان اجازه مى دهى اين كار را بكنم فرمود نه پسر جان تو از منى و من از تو هستم منظورم اينها بودند پس از آن سه مرتبه فرمايش ‍ خود را تكرار كرد. هيچكدام سخن نگفتند آنگاه فرمود چقدر زيادند اهل گفتار و كم يابند اهل عمل ، با اينكه كار آسان و ساده اى بود ما مى شناسيم كسانى را كه اهل عمل و هم گفتارند اين حرف از نظر ندانستن نبود بلكه خواستيم بدانيد و امتحان داده باشيد. حضرت باقر عليه السلام فرمود در اين موقع به خدا سوگند مشاهده كردم چنان غرق در حيا و خجالت شده بودند كه گويا زمين آنها را به سوى خود مى كشيد. بعضى از ايشان را ديدم كه عرق از او جارى بود ولى چشمش را از زمين بلند نمى كرد همين كه پدرم شرمندگى آنها را مشاهده كرد فرمود خداوند شما را بيامرزد من جز نيكى نظرى نداشتم بهشت داراى درجاتى است ، درجه اى متعلق به اهل عمل است كه مربوط به ديگران نيست . آن وقت مشاهده كردم مثل اينكه از زير بار گردان و سنگينى و ريسمانهاى محكم خارج شدند⁽⁷⁷⁾.