110. دو چشم بد انديش ، بركنده باد |
به يكى از دوستان گفتم : ((خاموشى را از اين رو برگزيده ام كه : در سخن گفتن ، زشت و زيبا بر زبان مى آيد، و چشم بدانديشان فقط بر سخن زشت مى افتد. ))
دوستم پاسخ داد: ((آن خوشتر كه دشمن بد انديش يكباره كور گردد، تا چشمانش را نتواند باز كند )) (307) (زيرا نيكى را نيز بدى جلوه مى دهد.)
هنر به چشم عداوت ، بزرگتر عيب است |
گل است سعدى و در چشم دشمنان خار است |
نور گيتى فروز چشمه هور(308) |
زشت باشد به چشم موشك كور(309) |