بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| نظر كردن بدرويشان بزرگى كم نمى گردد |
| سليمان با همه حشمت نظرها داشت با موران |
| رسيد نامه گمانم حيات جان آمد |
| حيات جان چه بود عمر جاودان آمد |
| ز شوق بر سر چشمم نهادم و گفتم |
| عجب عجب كه ترا ياد مخلصان آمد |
| بوسيدم و بوئيدم و بر ديده نهادم |
| پيچيدم و تحويل دل سوخته دادم
|
| بحمدالله رسيد از كوى آن يار |
| نوازش نامه اى با لطف بسيار |
| سراسر خواندمش و زبهر تعويذ |
| فرو پيچيدمش در هم چو طومار |
| هست در ديده من خوبتر از روى سفيد |
| روى حرفى كه بنوك قلمت گشته سياه |
| عزم من بنده چنانست كه تا آخر عمر |
| دارم از بهر شرف خط شريف تو نگاه |
| قاصد رسيد و نامه رسيد و خبر رسيد |
| در حيرتم كه جان بكدامين كنم نثار |
| تا قيامت شادمان باشى كه شادم كرده اى |
| كى رود اين نعمت از يادم كه يادم كرده اى |
| ما را بهانه كرم خود نموده اى |
| ورنه سزاى اينهمه احسان نبوده ايم |
| اين تازه قلم از قلم كيست كه بادا |
| صد جان گرامى بفداى قلم او |
