اى ناگهان تر از همه اتفاق ها
پایان خوب قصه تلخ فراق ها
یک جا ز شوق آمدنت باز مى شوند
درهاى نیمه باز تمام اتاق ها
یک لحظه بى حمایت تو اى ستون عشق
سر باز مى کنند ترک ها به طاق ها
بى دستگیریت به کجا راه مى برم
در این مسیر پر شده از باتلاق ها
باز آ، بهار من! که به نوبت نشسته اند
در انتظار مرگ درختان اجاق ها
اى وارث شکوه اساطیر، جلوه کن
تا کم شود ابهت پر طمطراق ها
شاعر: مهدی عابدی