فرستادگان هدایتگر

آيه شماره 32 از سوره مبارکه مومنون
فرستادگان هدایتگر
فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ
و در میان آنان رسولی از خودشان فرستادیم که: «خدا را بپرستید; جز او معبودی برای شما نیست; آیا (با این همه، از شرک و بت پرستی) پرهیز نمی‏کنید؟!»
خداوند براى هر امّتى پیامبرى فرستاده است. «قَرناً آخرین فارسلنا»
پیامبر باید از خود مردم باشد. (تا الگوئى عملى و درد آشنا داشته باشند و حجّت بر آنان تمام باشد) «منهم»
عبادت خدا همراه با نفى شرك ارزش دارد. «أن اعبدوااللّه مالكم من اله غیره»
گرایش به توحید، به تقوا نیاز دارد.«أن اعبدوا اللّه… افلا تتّقون»