| ما آبروى فقر و قناعت نمى بريم |
| با پادشه بگوى كه روزى مقدر است |
| ديده اهل طمع به نعمت دنيا |
| پر نشود همچنانكه چاه به شبنم |
| قناعت كن اى نفس بر اندكى |
| كه سلطان و درويش بينى يكى |
| چرا پيش خسرو به خواهش روى |
| كه يك سو نهادى طمع خسروى |
| و گر خودپرستى شكم طبله كن |
| در خانه اين و آن قبله كن |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

