خور و پوش و بخشاى و راحت رسان |
نگه مى چه دارى بهر كسان |
به دنيا توانى كه عقبى خرى |
بخر جان من ورنه حسرت برى |
زر و نعمت اكنون بده كان تست |
كه بعد از تو بيرون ز فرمان تست |
تو با خود ببر توشه خويشتن |
كه شفقت نيايد زفرزند و زن |
غم خويش در زندگى خور كه خويش |
بمرده پنردازد از حرص خويش |
به غم خوارگى چون سر انگشت تو |
نخارد كسى در جهان پشت تو |
آنكس كه به دينار و درم خير نيندوخت |
سر عاقبت اندر سر دينار و درم كرد |
خواهى متمتع شوى از دنيا و عقبى |
با خلق كرم كن چو خدا با تو كرم كرد |