| دريغا عمر چون باد بهارى |
| وزد در صبحدم بر سبزه زارى |
| دريغا زندگى خواب و خيالست |
| بدنيا عمر جاويدان محالست |
| همانا زندگى چون موج درياست |
| كه دورانش پر از آشوب و غوغاست |
| چو بر ساحل رسد مفقود گردد |
| همه غوغاى آن نابود گردد |
| جوانى بگذرد چون باد صرصر |
| بدنبالش رود هر چيز ديگر |
| بهار عمر را باشد خزانى |
| نبيند اين خزان ديگر جوانى |
| خوشا آنكس كه دائم شاد باشد |
| زغمهاى جهان آزاد باشد |
| نهد مرهم بزخم دردمندى |
| كند خوشنود قلب مستمندى (146) |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

