دريغا عمر چون باد بهارى |
وزد در صبحدم بر سبزه زارى |
دريغا زندگى خواب و خيالست |
بدنيا عمر جاويدان محالست |
همانا زندگى چون موج درياست |
كه دورانش پر از آشوب و غوغاست |
چو بر ساحل رسد مفقود گردد |
همه غوغاى آن نابود گردد |
جوانى بگذرد چون باد صرصر |
بدنبالش رود هر چيز ديگر |
بهار عمر را باشد خزانى |
نبيند اين خزان ديگر جوانى |
خوشا آنكس كه دائم شاد باشد |
زغمهاى جهان آزاد باشد |
نهد مرهم بزخم دردمندى |
كند خوشنود قلب مستمندى (146) |