اشعار فارسى اطراف ضريح ابالفضل بن اميرالمؤ منين ع در كربلا
| يارب اين بارگه كيست بدين جاه عظيم |
| كاسمان خم شده پيش در او در تعليم |
| نفحه ساحت قدمسش دم جانبخش مسيح |
| پنجه گنبد بامش يد بيضاى كليم |
| بقعه ماه بنى هاشم عباس على است |
| كه بود خاك درش پادشهان را ديهيم |
| ساقى تشنه لبان باب حوائج كه بود |
| روضه مشهد او غيرت جناب نعيم
|
| در سقايت بود آن چشمه رحمت كه زفيض |
| رشحه اوست يكى زمزمه و ديگر تسنيم |
| گر فشاند زكرم جرعه آبى بر خاك |
| سر بر آرد زلحد رقص كنان عظم رميم |
| ساحت روضه او كعبه ارباب نياز |
| پايه بقعه او پايگه ركن حطيم |
| در حريم حرم آمنش از سعى و صفا است |
| آن مقامى كه بر او رشگ برد ابراهيم |
| دست افشان ز سر عشق گذشت از سر و دست |
| هر دو را كرد بميدان شهادت تسليم |
| هر كه در سايه لطف و كرمش جاى گرفت |
| ايمن از هول قيامت بود و نار جحيم |
| بسلام در او هر كه شد از راه خلوص |
| بشنود قول سلام از قبل رب رحيم |
| وانكه چون دال نشد بر در او پشت دو تا |
| پيچ در پيچ چو يا باشد و دلتنگ چو ميم |
| بارى اين روضه بود مرقد عباس شهيد |
| كه ز چونان خلفى مادر دهر است عقيم |
| و اين ضريحى كه بر او نو شده بينى باشد |
| صنعت اهل صفاهان حسب الامر حكيم |
| آيه الله زمان سيد محسن كه بود |
| آل ياسين سند عترت و قرآن حكيم (252) |
| زيور ملك عرب فخر عجم صدرا نام |
| شيعيان را به جهان سيد و سالار و زعيم |
| وى بفرمود كه شايسته اين مشهد پاك |
| تازه سازنده ضريحى كه بود از زر و سيم |
| صهر فرخنده وى سيد همنام خليل |
| يافت از سعى در اين مرحله توفيق عظيم |
| الغرض در اثر راءى حكيمانه چو گشت |
| صنعتى تازه پديدار نكوتر ز قديم |
| وز صفاهان به عراق عرب اين طرفه ضريح |
| رفت و بر مرقد عباس على شد تقديم |
| بهر تاريخ همائى سنا گفت ببين |
| كآيت صنع پديدار شد از حكم حكيم (253) |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
