مقامات ابراهيم (ع )

(حضرت ابراهيم (ع ) يكى از پيامبران بزرگ خدا بود، در آغاز از طريق بندگى خدا به مقامى رسيد كه خداوند او را به عنوان (بنده خود) پذيرفت ، سپس او در اين مسير به درجه اى رسيد كه خداوند او را به عنوان (پيامبر خودى ) پذيرفت ، سپس او در اين مسير به درجه اى رسيد كه خداوند او را به عنوان (رسول خدا) پذيرفت ، سپس او در مسير انجام وظيفه رسالت به درجه اى رسيد كه خداوند او را به عنوان (خليل خود) (دوست خالص خود) پذيرفت ، سپس به درجه اى رسيد كه خداوند او را به عنوان (امام مردم ) گردانيد، وقتى كه خداوند اين مقامات (بندگى ، نبوت ، خليل بودن ، و رسالت ) را در وجود ابراهيم جمع كرد مانند اين انگشتان كه كنار هم هستند – به او وحى كرد كه اى ابراهيم ! تو را (امام مردم ) (پنجمين مقام ) گردانيدم .
مقام امامت به قدرى در نظر ابراهيم (ع ) بزرگ آمد كه به خدا عرض كرد: (پروردگار! و از فرزندان من هم ؟).
خداوند فرمود: (پيمان من (مقام امامت ) به ستمكاران (از فرزندان تو) نمى رسد) ⁽⁸⁸⁾