هـــــیــــچ داری از دل مــــهــــدی خــــبـــــر؟ گـــریــه هـــای هـــر شــبــش را تا ســحــر؟ او کـــه اربــــاب تـــــمــــام عــــالـــم اســت مــن بــمــیــرم سـر بـه زانــوی غــم اسـت شــیــعــیان مـهـدی غریب و بی کس اسـت جــان مـولا مـعــصـیـت دیـگر بـــس اســت …

هنوزم انتظار و انتظار است هنوزم دل به “ســیــنـــه” بی قرار است هنوزم خواب میبینم به شبها همان مردی که بر اسبی سوار است همان مردی که جمعه آید روزی و این پایان خوب انتظار است

همه ی ترس من این است كه ای محرم راز بروم باز از اینجا و گنه كار شوم كاش می شد به سویم نظری می كردی تا كه از خواب گنه یكسره بیدار شوم

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان ترا که من هم برسم به آرزویی…

باز هم جمعه شد و غصّه ی من تازه شده درد این بی خبری بی حد و اندازه شده باز هم جمعه شد و چشم به ره مانده شدم باز از دوری تو خسته و درمانده شدم

همه جا بروم به بهانه تو که مگر برسم در خانه تو همه جا دنبال تو ميگردم که تو ئي درمان همه دردم

هرکه زمان غیبتت یاریِ دین حق کند روز ظهور حضرتت پای رکاب می شود کاش خدایی ام کنی کرب و بلایی ام کنی در طلب جمال خود کاش فدایی ام کنی

هر هفته تلخ آمد و رد شد نیامدی خورشید زیر سایه لگد شد نیامدی بغضم شکست تکه ی ابری بباردت آب از گلوی حوصله رد شد نیامدی

هر کجا سلطان است دورش سپاه لشگر است پس چرا سلطان خوبان بی سپاه لشگر است با خبر باشید ای چشم انتظاران ظهور بهترین سلطان عالم از همه تنها تر است

هر راه بجز راه تو کج خواهد شد بی لطف تو آسمان فلج خواهد شد ما منتظران اگر بخواهیم همه امسال همان سال فرج خواهد شد …