احادیث ائمه (ع)

راضی به رضای خدا امام علی(ع): إِنَ أَهْنَأَ النَّاسِ عَيْشاً مَنْ كَانَ بِقَسْمِ اللَّهِ رَاضِيا. عیون الحکم ،ص 143 گواراترین زندگی را کسی دارد که به آنچه خداوند روزیش کرده راضی باشد.

رابطه با خدا و مردم امام علی (ع): مَنْ أَصْلَحَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاس . امالی صدوق ،ص34 هرکس رابطه اش رابا خداوند اصلاح کند خداوند رابطه او را با مردم اصلاح می کند.

جایگاه راستگو و دروغگو امام علی(ع): الصَّادِقُ عَلَى شَرَفِ مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ وَ الْكَاذِبُ عَلَى شَفَا مَهْوَاةٍ وَ مَهَانَة. ارشاد القلوب ،ج1،ص131 راستگو در آستانه نجات و بزرگواری و دروغگو در لبه پرتگاه و خواری است.

مریضی برای مومن امام رضا(ع): الْمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهِيرٌ وَ رَحْمَةٌ وَ لِلْكَافِرِ تَعْذِيبٌ وَ لَعْنَة. ثواب الاعمال ، ص 193 مریضی برای مومن موجب پاک شدن از گناهان و رحمت است و برای کافر عذاب و لعنت.

بقعه ی دعا امام هادی (ع): إِنَّ لِلَّهِ بِقَاعاً يُحِبُّ أَنْ يُدْعَى فِيهَا فَيَسْتَجِيبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَيْرُ مِنْهَا. تحف العقول، ص 482 خدا را بقعه ها است كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و او به اجابت رساند، و حائر حسين (ع) يكى از آنها است.

شغل انبیا پيامبر «ص»: بالتّعليم أرسلت. منیه المرید، ص 106 مرا فرستاده اند تا معلّم باشم.

ارزش کارو کارگر امام صادق(ع): الْكَادُّ عَلَى عِيَالِهِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ. الکافی ،ج5 ،ص88 کسی که برای خانواده اش تلاش می کند اجر مجاهد در راه خدا را دارد.

تعظیم ماه رجب پیامبر(ص) : مَن عَظَّمَ شَهرَ رَجَبٍ فَقَد عَظَّمَ أمرَ اللّهِ ،ومَن عَظَّمَ أمرَ اللّهِ أدخَلَهُ جَنّاتِ النَّعيمِ. شعب الایمان ،ج3،ص374 هر كس ماه رجب را بزرگ بدارد، فرمان خدا را بزرگ داشته است و هر كه فرمان خدا را بزرگ بدارد ، خدا او را وارد بهشت هاى پُرنعمت مى كند.

سه نیاز مومن امام علی(ع): الْمُؤْمِنُ يَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِيقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُه. تحف العقول، ص457 مومن محتاج است به توفیق از طرف خداوند و واعظی از طرف خود و قبول نصیحت از هرکسی که اورا نصیحت کند.

پرخوری و پرخوابی امام علی(ع): كَثْرَةُ الْأَكْلِ وَ النَّوْمِ تُفْسِدَانِ النَّفْسَ وَ تَجْلِبَانِ الْمَضَرَّةَ. عیون الحکم ، ص 389  زیاد خوردن و زیاد خوابیدن بدن را تباه و زیان به بار می آورد.