ذات و صفت

ذات و صفت اگر انسانى را مثلاً مورد بررسى عقلى قرار دهيم ، خواهيم ديد ذاتى دارد كه همان انسانيت شخصى اوست و صفاتى نيز همراه دارد كه ذاتش با آنها شناخته مى شود مانند اينكه زاده فلان شخص است و پسر فلان كسى است ، داناست و تواناست و بلند قامت و زيباست يا خلاف اين صفات را دارد. …

ادامه نوشته »

وحدانيّت خداوند

وحدانيّت خداوند هر واقعيتى را از واقعيتهاى جهان فرض كنيم واقعيتى است محدود؛ يعنى بنا به فرض و تقديرى (فرض وجود سبب و شرط) هستى را داراست و بنا به فرض و تقديرى (فرض عدم سبب و شرط) منفى است و در حقيقت وجودش مرزى دارد كه در بيرون آن مرز يافت نمى شود تنها خداست كه هيچ حد و …

ادامه نوشته »

نظرى به جهان هستى و واقعيت – ضرورت وجود خداوند

بخش سوم : اعتقادات اسلامى از نظر شيعه دوازده امامى 1 – خداشناسى نظرى به جهان هستى و واقعيت – ضرورت وجود خداوند درك و شعور انسان كه با پيدايش او تواءم است در نخستين گامى كه بر مى دارد هستى خداى جهان و جهانيان را بر وى روشن مى سازد؛ زيرا به رغم آنان كه در هستى خود و …

ادامه نوشته »

راهنمائى كتاب و سنت به عرفان نفس و برنامه آن

راهنمائى كتاب و سنت به عرفان نفس و برنامه آن خداى متعال در چندين جا از كلام خود امر مى كند كه مردم در قرآن تدبر و دنباله گيرى كنند و به مجرد ادراك سطحى قناعت ننمايند و در آيات بسيارى جهان آفرينش و هر چه را كه در آن است (بى استثنا) آيات و علامات و نشانه هاى خود …

ادامه نوشته »

ظهور عرفان در اسلام

ظهور عرفان در اسلام در ميان صحابه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم (كه نزديك به دوازده هزار نفر از ايشان در كتب رجال ضبط و شناخته شده اند) تنها على عليه السّلام است كه بيان بليغ او از حقايق عرفانى و مراحل حيات معنوى به ذخاير بيكرانى مشتمل است . و در آثارى كه از ساير …

ادامه نوشته »

امام علی(ع):

راضی به رضای خدا امام علی(ع): إِنَ أَهْنَأَ النَّاسِ عَيْشاً مَنْ كَانَ بِقَسْمِ اللَّهِ رَاضِيا. عیون الحکم ،ص 143 گواراترین زندگی را کسی دارد که به آنچه خداوند روزیش کرده راضی باشد.

ادامه نوشته »

امام علی (ع):

رابطه با خدا و مردم امام علی (ع): مَنْ أَصْلَحَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاس . امالی صدوق ،ص34 هرکس رابطه اش رابا خداوند اصلاح کند خداوند رابطه او را با مردم اصلاح می کند.

ادامه نوشته »

امام علی(ع):

جایگاه راستگو و دروغگو امام علی(ع): الصَّادِقُ عَلَى شَرَفِ مَنْجَاةٍ وَ كَرَامَةٍ وَ الْكَاذِبُ عَلَى شَفَا مَهْوَاةٍ وَ مَهَانَة. ارشاد القلوب ،ج1،ص131 راستگو در آستانه نجات و بزرگواری و دروغگو در لبه پرتگاه و خواری است.

ادامه نوشته »

امام رضا(ع):

مریضی برای مومن امام رضا(ع): الْمَرَضُ لِلْمُؤْمِنِ تَطْهِيرٌ وَ رَحْمَةٌ وَ لِلْكَافِرِ تَعْذِيبٌ وَ لَعْنَة. ثواب الاعمال ، ص 193 مریضی برای مومن موجب پاک شدن از گناهان و رحمت است و برای کافر عذاب و لعنت.

ادامه نوشته »

امام هادی (ع):

بقعه ی دعا امام هادی (ع): إِنَّ لِلَّهِ بِقَاعاً يُحِبُّ أَنْ يُدْعَى فِيهَا فَيَسْتَجِيبَ لِمَنْ دَعَاهُ وَ الْحَيْرُ مِنْهَا. تحف العقول، ص 482 خدا را بقعه ها است كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و او به اجابت رساند، و حائر حسين (ع) يكى از آنها است.

ادامه نوشته »