بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

امام حسن عسكري (ع) :    نَحنُ كَهفٌ لِمَنِ التَجَأَ إلَينا(اهل بيت در قرآن و حديث، ج 1 ،ص 248 ،ح 348)  ما پناهگاهى هستيم براى كسى كه به ما پناه آورد.

امام علي (ع) :    الشَّرَهُ يَشِينُ النفسَ ، و يُفسِدُ الدِّينَ و يُزرِي بالفُتُوَّةِ . (غررالحكم،1866)  سيرى ناپذيرى نفس را ننگين مى كند و دين را تباه مى سازد و جوانمردى را لكه دار مى گرداند.

رسول الله (ص) :    ما مِن شَيءٍ أحَبَّ إلى اللّه ِ تعالى مِن شابٍّ تائبٍ ، و ما مِن شَيءٍ أبغَضَ إلى اللّه ِ تعالى مِن شَيخٍ مُقيمٍ على مَعاصِيهِ .(كنزل العمال، 10185)  هيچ چيز نزد خداى تعالى محبوب تر از جوان توبه كننده نيست و هيچ چيز نزد خداى تعالى منفورتر از پير پايدار بر گناهانش نمى باشد.

رسول خدا (ص) :    تركُ الفُرَصِ غُصَصٌ . ( ميزان الحكمة ج9،ص96)  از كف نهادن فرصتها، اندوهها آورد.

امام سجاد (ع):    مَنْ رَمَي النّاسَ بِما فيهِمْ رَمَوْهُ بِما لَيْسَ فيِهِ(بحار الا نوار، ج 75، ص 261، ح 64)  هركس مردم را عيب جوئي كند و عيوب آنان را بازگو نمايد و سرزنش كند، ديگران او را متهّم به آنچه در او نيست ‏مي‌كنند.‏

دانلود کتاب:چـهـل حدیث چـهـل حديث امام خمينى سلام الله عليه بصورت فايل html مقدمه ناشر مقدمه حديث اول در جهاد با نفس حديث دوم در ريا حديث سوم در عجب حديث چهارم در كبر

امام حسين (ع):    فَإيّاكَ أنْ تَكونَ مِمَّن يَخافُ علي العِبادِ مِن ذنوبِهِم و يَأمَنَ العقوبةَ مِن ذَنبِه.[تحف العقول ،ص239]  از كساني نباشيد كه بر گناه بندگان بيم دارند و خود از عقوبت گناه خويش آسوده خاطرند!

امام علي (ع) :    خيرُ إخْوانِكَ مَن سارَعَ إلى الخيرِ و جَذَبَكَ إلَيهِ ، و أمَرَكَ بالبِرِّ و أعانَكَ علَيهِ ( غرر الحكم ، 5021)  بهترين برادر تو كسى است كه براى انجام كارهاى نيك بشتابد و تو را نيز به نيكوكارى بكشاند و به نيكى فرمانت دهد و درانجام آن كمكت كند.

امام علي (ع) :    شَرُّ الناسِ مَن يَخشَى الناسَ في رَبِّهِ ، و لا يَخشَى رَبَّهُ في الناسِ ( غررالحكم ، 5740)  بـدترين مردم كسى است كه در كار پروردگارش از مردم بترسد و در كار مردم از پروردگارش نترسد.

امام جعفر الصادق (ع) :    يُسْتَجابُ الدُّعا فى ارْبَعَةِ مَواطِنَ: فِى الْوِتْرِ، وَ بَعْدَ الْفَجْرِ، وَ بَعْدَالظُّهْرِ، وَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ.(جامع احاديث الشيعة ، ج 5، ص 358، ح 12.)  در چهار وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح ، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب .