بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 12 از سوره مبارکه ابراهيم
وَمَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
و چرا ما بر خدا توكل نكنيم، در حالى كه او ما را به راههاى (سعادت) ما هدايت كرده است؟ قطعاً ما در برابر هر آزارى كه شما نسبت به ما روا داريد، مقاومت خواهيم كرد و اهل توكّل بايد فقط بر خداوند توكّل نمايند.
تفسیر
خدايى كه هدايت كرد، حمايت هم مىكند. پس تنها بر او توكّل كنيم.«نتوكل على اللَّه و قد هدينا»
لازمه پيمودن راه خدا، تحمّل سختىهاست. «سبلنا – لنصبرنّ»
هم بايد بر خدا توكل كرد و هم بايد در برابر مخالفان صبر و مقاومت نمود. «نتوكل على اللَّه… ولنصبرنّ»
مؤمن با آزار و شكنجه، از عقيده و عملش دست برنمىدارد. «لنصبرنّ على ما آذيتمونا»
کسى مىتواند صبر كند كه تكيهگاهى داشته باشد. «لنصبرنّ… على اللَّه نتوكل»
