فصل 17. فلسفه آزمايش الهى

فصل 17. فلسفه آزمايش الهى
اما آزمايش از سوى خداى سبحان ، آشكار ساختن چيزى است كه در قدر به سود يا زيان ما نوشته و ابراز چيزى است كه در ما به وديعه نهاده و بالقوه در طبيعت ما نشانده ، به گونه اى كه پاداش و كيفر بر آن ترتب يابد، زيرا تا زمانى كه از قوه به فعل نيامده هنوز موجود نشده است هر چند كه براى خداى سبحان معلوم مى باشد، پس ثمره يا پى آمد شوم آن كه لازمه وجود آن است حاصل نگشته است . از اين رو خداى بزرگ فرموده : و لنبلونكم حتى نعلم المجاهدين منكم و الصابرين و نبلو اخباركم ⁽⁴⁸⁰⁾: ((و هر آينه شما را بيازماييم تا مجاهدان و صابران شما را بدانيم و خبرهاى شما را بسنجيم ))، و آيات ديگرى از اين قبيل ؛ يعنى تا آنها را موصوف بدين صفت بدانيم و بشناسيم به گونه اى كه قضا بر آن ترتب يابد. اما پيش از اين آزمايش ، خدا آنها را مى دانست كه مستعد مجاهده و صبرند و پس از مدتى متصف بدين دو صفت خواهند گشت .