بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 23 از سوره مبارکه حديد
لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
تا بر آنچه از دست داديد، تأسف نخوريد و به آنچه به شما داده شد، (سرمستانه) شادمانى نكنيد و خداوند هيچ متكبر فخرفروشى را دوست ندارد.
حوادث، هدفدار است. «ما أصاب من مصيبة… لكيلا تأسوا على ما فاتكم…»
نعمتها از خداوند است، «آتاكم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتكم»
علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى كتاب من قبل ان نبرءها… لكيلا تأسوا»
خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لكيلا تأسوا… و لاتفرحوا»
غم و شادى طبيعى بد نيست، اندوه خوردن بر گذشتهها و يا سرمست شدن به داشتهها مذموم است. «لكيلا تأسوا… و لاتفرحوا»
كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مىكند فضيلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر ديگران فخر مىفروشد. «مختال فخور»
خيالهاى درونى، مقدّمه فخر فروشىهاى بيرونى است. «مختال فخور»
