بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
كودك نمي‌تواند «نه» بشنود
* به‌محض شنيدن تقاضاي كودك، «نه» نگوييد. ابتدا بررسي كنيد، اگر دليلي منطقي داشتيد، «نه» بگوييد و اگر دليلي نداريد يا قبول كنيد و يا قول دقيقي براي آينده به او بدهيد.
* به‌صورت پرسشي پاسخ ندهيد؛ براي مثال اگر كودك بستني خواست نگوييد «فكر نمي‌كني نزديك شامه!» بلكه بگوييد «نه!»
* به‌گونه‌ای پاسخ ندهید که مجبور به بحث کردن شوید؛ براي «نه» گفتن خيلي دليل نياوريد تا كودك هم یکی‌يكي آنها را رد كند و بحث و جدل پيش بيايد.
* بعد از پاسخ روشن و کوتاه «نه»، چراها و نق‌زدن‌های کودک را ناديده بگيريد.
* اگر ناديده گرفتن برايتان سخت است، بعد از هر بار نق زدن كودك، جمله کوتاه آخر خود را البته با همان لحن، تکرار کنید. مثلاً «شکلات، بی شکلات!»
* عدم همكاري او را با محروميت، تنبيه كنيد. براي مثال او را به اتاقش بفرستيد و یا از تماشای برنامه کودک منعش كنيد.
* به همكاري كودك امتياز دهيد؛ هر چند امتياز يك جايزه.[1]
پی نوشت :
1- ماهنامه خانه خوبان، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، معاونت تربیتی فرهنگی.
