نگاه مشاور به مُراجع
پرسش: ارتباط درماني در مشاوره بسيار مهم است. رفتارها، بهويژه رفتارهاي غيرکلامي، سرنخهايي براي شناخت احساسات و انگيزههاي زيربنايي افراد است و اين ارتباط درماني بيشتر از طريق توجه به رفتارهاي غيرکلامي (مانند حالات چهره و نوع نگاه) مُراجع به دست ميآيد. آيا نگاه دقيق مشاور به رفتارهاي غيرکلامي جنس مخالف، براي برقراري رابطة درماني و قدرت تبيين و تفسير رفتارها، از ديدگاه شرع، براي مشاور و مُراجع اشکال دارد؟
پاسخ: به نظر برخي از مَراجع، نگاه به گردي صورت نامحرم، بدون قصد لذت و خوف مفسده، اشکال ندارد؛ اما برخي ديگر، نگاه دقيق و ممتد به صورت نامحرم را جايز نميشمرند. هرکس مطابق نظر مرجع تقليدش رفتار کند.[1]
پی نوشت :
1.سيدمحمدتقي علوي و محمدحسين قديري، مشاوره زير گنبد فيروزه اي(استفتائات فقهي در حوزه مشاوره و درمان درماني)، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني قم(ره)، ص113.