تنبیه بدنی ممنوع

تنبیه بدنی ممنوع

مردی در حضور امیرالمؤمنین (ع) در مورد تربیت فرزند خود شکایت کرد. حضرت فرمودند: «فرزندت را نزن، برای تأدیبش از او قهر کن، اما قهرت را طولانی مکن».
برخی از آثار منفی تنبیه جسمی عبارتند از:
1-تحقیر شخصیت؛ 2- ایجاد روحیه تسلیم پذیری (توسری خوری)؛ 3- ایجاد کینه در برابر فرد تنبیه کننده؛ 4- ترس و اضطراب؛ 5- از بین رفتن اعتماد به نفس؛ 6-ایجاد روحیه زورگوئی و یاغی‌گری؛ 7- مهارت در انجام جرم (یعنی: والدین با تنبیه بدنی به کودک می‌آموزند که در ارتکاب عمل خلاف، دقت بیشتری داشته باشد تا تنبیه نشود)؛ 8- بی اعتمادی به والدین؛ 9- عدم امنیت؛ 10- دروغ گوئی؛11- پنهانی و درونی شدن رفتار اشتباه.
از تنبیه غیربدنی نیز باید به حدّ ضرورت بعد از طی مراحل سازنده دیگر استفاده کرد.
برای تنبیه سازنده و کارآمد، شرایط و ویژگی‌هایی گفته شده است که به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:
1- تنبیه باید با نوع خطا و شدت آن متناسب باشد.
2- هدف از تنبیه، نباید فرونشاندن خشم و عقده گشائی والدین باشد؛ بلکه باید برای اصلاح رفتار کودک صورت گیرد.
3- علت تنبیه باید برای کودک مشخص باشد.
4- کودک نباید احساس کند که چون خطایش به شما ضرر رسانده، او را تنبیه می‌کنید.
5- در تنبیه و توبیخ، بایست فعل و رفتار او مورد نظر قرار گیرد، نه خودِ او.
6- در تنبیه، باید عمدی و غیرعمدی بودن خطای کودک مدنظر باشد.
7- تنبیه نباید همراه با رسوائی خطاکار باشد و در مقابل دیگران انجام شود.
8- تنبیه باید بی درنگ و پس از انجام خطا صورت گیرد.[1]

پی نوشت :
1- سايت راسخون