راههای دوگانه

آيه شماره 257 از سوره مبارکه بقره
راههای دوگانه
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ
خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‏اند؛ آنها را از ظلمتها، به سوى نور بيرون مى‏برد. (اما) كسانى كه كافر شدند، اولياى آنها طاغوتها هستند؛ كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بيرون مى‏برند؛ آنها اهل آتشند و هميشه در آن خواهند ماند.
 1- راه حقّ یكى است، ولى راههاى انحرافى متعدّد. قرآن درباره راه حقّ كلمه‏ ى نور را به كار مى‏برد، ولى از راههاى انحرافى و كج، به ظلمات وتاریكى‏ ها تعبیر مى‏ كند. «النور، الظلمات»
2- راه حقّ، نور است و در نور امكان حركت، رشد، امید و آرامش وجود دارد. «النور»
3 – مؤمن در بن بست قرار نمى‏گیرد. «یخرجهم من الظلمات»
4- هر كس تحت ولایت خداوند قرار نگیرد، خواه ناخواه طاغوت‏ ها بر او ولایت مى‏ یابند. «اللّه ولىّ… اولیائهم الطاغوت»
5 – هر ولایتى غیر از ولایت الهى، ولایت طاغوتى است. «اللّه ولىّ… اولیائهم الطاغوت»
6- توجّه به عاقبت طاغوت پذیرى، انسان را به حقّ پذیرى سوق مى‏دهد. «اولئك اصحاب النّار»