پر خورى – تند خورى

پر خورى – تند خورى
بدن را تشبيه به اتومبيل كرديم ، البته موتور اتومبيل براى كار كردن احتياج به نيرو و انرژى دارد چيزى كه به موتور انرژى مى دهد بنزين ، گازوئيل و… است ، همانطوريكه موتور بدون بنزين راه نمى رود اگر بنزين آن هم بيش ‍ اندازه باشد نمى گذارد موتور روشن شود، و از ابتدا زيادى بنزين سبب خاموشى اش خواهد بود.
و به اصطلاح تا استارت بزنند خفه مى كند، پر خورى در انسان نيز چنين است .
پرخورى را مى توان ام الامراض يا ريشه بيماريها دانست .
قرآن مجيد در اين زمينه چنين بيان مى دارد:
((و كلوا و اشربوا و لا تسرفوا انه لا يحب المسرفين ))⁽⁶⁸⁾
بخوريد و بياشاميد ولى زياد روى نكنيد؛ زيرا خداوند، متجاوزين از حد اعتدال را دوست نمى دارد.
ما ملاء آدمى و عاء شرا من بطن حسب الآدمى لقيمات يقمن صلبه ⁽⁶⁹⁾
هيچ ظرفى را فرزند آدم پر نكرد كه بدتر از ظرف شكم باشد در حاليكه براى ادامه زندگى او چند لقمه كافى است .
در اين سخن زبانهاى پر خورى به طور اختصار گوشزد شده است و اينك تفصيل آنرا مى خوانيم :
((الكليها سم را به شكل مواد نشاسته اى غير قابل جذب كه در الكل ، فراوان وجود دارد بلع مى كنند. و اشخاص پر خور هيدرات دو كربن مواد نشاسته اى را به صورت غذاهاى نشاسته دار و قندى جذب نشدنى وارد بدن خود مى نمايند…
خطراتى كه متوجه پر خورها است كمتر از خطراتى نيست كه گريبانگير الكليها است . ولى از پر خورها زياد صحبت و گفتگويى در بين نيست زيرا آن ها افتضاح عمومى بر پا نمى كنند و خانواده خود را سر افكنده نمى سازند. مثل مستها با مامورين پليس دست به يقه نشده و شبها را در زندانهاى كلانترى به سر نمى برند ولى از طرف ديگر مثل مستان روز به روز خود را فرسوده كرده ، نيرو و نشاط زندگى را بر باد مى دهند و در جوانى خود را به صورت پيران از كار افتاده و بد هيكل در مى آورند در حالى كه ممكن است سنى از آنها نگذشته و بيش از ثلث عمر خود را نكرده باشند.
چه مشكل است اشخاصى كه به جاى يك چانه سه چانه روى غبغبشان افتاده و سى يا چهل كيلو پيه و چربى اضافه دارند…
طبق آمارى كه شركتهاى بيمه عمر در باره اشخاص مختلف بر داشته و همگى آنرا قبول دارند اشخاص پر خور عمر خود را كوتاه مى كنند زيرا هر گره اى كه در دور كمر به نسبت دور سينه زياد شود يكسال از عمر آدمى را كم خواهد كرد چه ، اندازه دور كمر و سينه هر كس ، بايد مساول باشد.
در حال حاضر در تمام كشورهاى مترقى ميليونها نفر مردمى كه پر خورى مى كنند يك پيرى زود رس و پر نكبتى را براى خود فراهم مى آورند كه دوران آن پر است از بيماريهاى جسمى كه به اين وسيله با قدمهاى بلند سوى گور خود مى شتابند و سعادت زندگى خود و خانواده خود را تباه كرده و بهترين سالهاى خوشبختى و پر ثمر حيات خود را به باد مى دهند.
بعقيده من جنون پر خورى و شكم پرستى در دنياى متمدن امروز به صورت يك بلاى عمومى در آمده است كه خطر اجتماعى آن متوجه همه مى باشند.
بعقيده من چاقى مثل مستى يك نوع بيمارى است كه ظاهر زيباى زندگى حقيقى را به صورت زشت و وحشتناكى در مى آورد و اشخاص پر خور با صرف غذاهاى پر چربى و نشاسته دار تازيانه بر مغز و جسم خود زده و قواى دفاعى بدن خود را معدوم مى كنند و بالاخره زمينه تمام بيماريها را در جسم و روح خود فراهم مى آورند))⁽⁷⁰⁾
پيامبر اكرم (ص ) مى فرمايد:
((كسى كه كمتر غذا بخورد بدنش سالم و قلبش با صفا است ، و افراد پر خور بدنى مريض و قلبى با قساوت دارند)).
((من قل طعمه صح بدنه و صفا قلبه و من كثر طعمه سقم بدنه و قسى قلبه ))⁽⁷¹⁾
آدم شكم پرست در اثر پر خورى حس ترحم و صفاى باطن را از دست مى دهد و در مقابل ، قساوت قلب همراه بيماريها نصيبش مى گردد.
پر خورها علاوه بر آنكه از نظر اقتصادى و جسمى به خود زيان مى زنند، حق ديگران را نيز غصب مى كنند.
مثلا اگر فرض كنيم غذايى كه براى پنج كارگر كافى است يك انسان شكم گنده به تنهايى بخورد در حقيقت حق پنج نفر را گرفته و بلعيده است و تازه با اين كار سلامت خود را در معرض انهدام قرار داده يا اگر فرض كنيم نيمى از مردم دنيا پر خور باشند، و نيمى ديگر فقير و گرسنه ، در حقيقت آنان غذاى گرسنه ها را مى خورند، و در صورتيكه يك سازمان عدالت بر قرار گردد كه به پر خورها جيره غذايى بدهد در دنيا هيچ كس از گرسنگى تلف نخواهد شد.
در روايتى از امام صادق (ع ) مى خوانيم :
((…و اقرب ما يكون العبد من الله اذا جاع بطنه و ابغض ما يكون العبد الى الله اذا متلاء بطنه ))⁽⁷²⁾
نزديكترين حالت بنده به خدا وقتى است كه گرسنه باشد و مبغوضترين حالت او وقتى است كه شكم خود را پر كرده باشد.
ولى اگر پرخورى باعث زيان و ضرر باشد از نظر اسلام حرام است چنانكه يكى از فقها و بزرگان اسلام مى فرمايد:
يكره كثرة الاكل و ربما حرم اذ الى الضرر⁽⁷³⁾
پر خورى از نظر شرع ، مكروه و ناپسند است ، و بسا در اثر زيانى كه دارد حرام گردد.