بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 7 از سوره مبارکه ابراهيم
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
و (نيز به يادآور) هنگامى كه پروردگارتان اعلام فرمود: همانا اگر شكر كنيد، قطعاً شما را مى افزايم، و اگر كفران كنيد البته عذاب من سخت است.
تفسیر
سنّت خداوند بر آن است كه شكر را وسيلهى ازدياد نعمت قرار داده و اين سنّت را قاطعانه اعلام كرده است. «تأذن ربّكم»
خدا براى تربيت ما، شكر را لازم كرد نه آنكه خود محتاج شكر باشد. «ربّكم»
با شكر نه تنها نعمتهاى خداوند بر ما زياد مىشود، بلكه خود ما نيز رشد پيدا مىكنيم، زياد مىشويم و بالا مىرويم.«لازيدنّكم»
كيفر كفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نيست، بلكه حتى گاهى نعمت سلب نمىشود ولى به صورت نقمت و استدراج در مىآيد تا شخص، كمكم سقوط كند. «لان كفرتم انّ عذابى لشديد»
