آيه شماره 53 از سوره مبارکه نحل
وَمَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ
وآنچه از نعمت داريد، پس از خداوند است. (به علاوه) هرگاه نگرانى و بلا به شما رسد، تنها به سوى او ناله مى كنيد.
تفسیر
نعمتهاى الهى را، نتيجهى تلاش وتحصيل ومديريّت خود، يا شانس و تصادف نپنداريد. «ما بكم من نعمة فمن اللَّه»
همهى نعمتها، حتّى آنچه كه در نظر شما ناچيز است، به ارادهى الهى به شما داده شده است. «من نعمة»
هم نعمتها از اوست، هم در خطرها، تنها پناهگاه اوست. «فمن اللَّه ، اليه تجرون»
بلا و سختى، خداپرستى فطرى را زنده مىكند. «اذا مسكم الضرّ فاليه تجرون»
انسان ضعيف است وبا كوچكترين تماس سختى ومصيبت، درمانده مىشود. «اذا مسّكم…»
نعمتها از اوست، امّا سختىها و ضررها از ماست. «نعمة فمن اللَّه، مسّكم الضّر»