آيه شماره 83 از سوره مبارکه اسراء
وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَؤُوسًا
و هرگاه كه به انسان نعمتى عطا كرديم، روى گرداند و شانهى خودرا (از روى تكبّر) چرخاند و چون (كمترين) گزندى به او رسد (از همه چيز) مأيوس و نوميد شود.
تفسیر
رفاه و آسايش، زمينه ساز غفلت است. «اذا اَنعَمنا، أعرض»
انسان به جاى اينكه نعمت را از خدا بداند و به او بگرود، آن را از فكر، استعداد، نبوغ و كار خود مىپندارد و خدا را رها مىكند. «نأبجانبه»
نعمتها از خداست، ولى شرّ وبدى از عملكرد خودماست. «اَنعمنا، مَسّهالشرّ»
انسان آن قدر ضعيف است كه با نعمتى، گرفتار غفلت شده و با سختى و حادثهى كوچكى، نا اميد مىشود.«اذا اَنعَمنا…أعرض، اذا مَسّه الشرّ كان يؤساً»