شوخی و خنده های مخرب

شوخی و خنده های مخرب

زندگی اگر در بستر جهان بینی توحیدی (عقل و شرع) نباشد پوچ است. علف‌های هرز پوچی و بدبینی و افسردگی در مرداب بی هدفی و پوچ انگاری می روید. امروزه باشگاه های خنده زیادی در سراسر جهان برای رفع افسردگی و ایجاد نشاط تأسیس می کنند این مراکز اگر منهای جهان بینی توحیدی باشد از مواد مخدر مخرب تر است.
بسیاری از بازی گران طنز و کمدین ها باطنی ناآرام و آشفته دارند بسیاری از افرادی که احساس تنهایی شدید می کند، یا اضطرابی و وسواسی هستند با افراط در شوخی و جوک های جنسی تلاش می کنند، خود را آرام کنند. گویند مردی برای درمان افسردگی خود به متخصص اعصاب و روان (روان پزشک) رجوع کرد. او در ضمن نوشتن دارو به مرد پیشنهاد کرد که برای رفع هیجان های منفی افسردگی از سیرکی که تازه به شهر آمده دیدن کند. مرد لبخند تلخی زد و گفت: از بدبختی روزگار اون مردی که همه رو می خندونه خودم هستم.
طنز و شوخ طبعی دینی، نقش بازی کردن، تخریب و تحقیر خود و دیگران، تظاهر و یک کار تصنّعی برای جلب افراد یا کسب نون نیست. شوخ طبعی مؤمن باید چون چشمه ای گوارا و زلال از معدن فیاض باورهای دینی و جهان بینی توحیدیش بجوشد، تا غم و نگرانی و افکار مزاحم را از روح خود و برادران دینیش بزدایند. این شوخ طبعی که مانند نمک آش مقدار مشخص دارد، اگر مزّین به نیت الهی نباشد، محکوم به خروج از جاده حق و سقوط در درة لودگی است و خطر آسیب زدن به پیام‌های تبلیغی وخود مبلغ را در پی دارد.
عزت و آبروی انسان مؤمن از کعبه هم بالاتر است نه خود و نه دیگران حقی ندارند آن را تخریب کنند. لودگی با مقام انسان که جانشین خداوند است همنوایی ندارد. حضرت علی (ع) فرمودند قیمت شما بهشت است آن را به کمتر از آن نفروشید نیز فرمودند قیمت هرکسی به اندازه همت او است یا جایی دیگر فرموند ارزش هرکس به اندازه دانایی و توانایی او در مهارتی و تخصصی است که دارد؛ قِیمه کلُ المرءٍ ما یُحسنهُ. «نون و دلقک»؛ که زبان حال چارلی چاپلین است شعری است که با آموزه های دینی ما تناسب ندارد. [1] زمین خوردن دلقک یا در آوردن شکلک
واسه اینه که تو بخندی مثل رسم شاه و تلخک
کفش های لنگه به لنگه میپوشه که هی بلنگه
پای راستش میره جف پا تا پای چپش بلنگه
تا پای چپش بلنگه واسه نونه واسه نونه

پی نوشت :
[1]. کتاب ‌قوانین شوخی و شادی، محمدعلی قدیری و محمدحسین قدیری، کتابخانه سایت اسک دین