آيه شماره 8 از سوره مبارکه آل عمران
رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ
(راسخان در علم مىگويند:) پروردگارا! پس از آن كه ما را هدايت كردى، دلهاى مارا به باطل مايل مگردان و از سوى خود مارا رحمتى ببخش. به راستى كه تو خود بسيار بخشندهاى.
به علم و دانش خود مغرور نشويم، از خداوند هدايت بخواهيم. «ربّنا لاتزغ قلوبنا…»
2- نشانهى علم واقعى و رسوخ در علم، توجّه به خدا و استمداد از اوست. «الاّ الراسخون فى العلم… ربّنا لاتزغ قلوبنا»
3 – محور هدايت و گمراهى، قلب و افكار انسانى است. «لاتزغ قلوبنا»
4- در خط قرار گرفتن خيلى مهم نيست، از خط خارج نشدن بسيار اهميّت دارد. «بعد اذ هديتنا…»
5 – هديه و هبهى دائمى و بىمنّت، مخصوص اوست. «انّك انت الوهّاب»