فصل 10. توصيف آن حضرت از زبان امام باقر عليه السلام

فصل 10. توصيف آن حضرت از زبان امام باقر عليه السلام
صدوق رحمة الله از امام باقر عليه السلام روايت كرده كه فرموده : آن حضرت قلنسوه يمانى ⁽¹⁰⁵⁷⁾ و كلاهخود مصرى كه داراى دو گوش بود در جنگ مى پوشيد، و عصايى داشت كه بر آن تكيه مى داد و روزهاى عيد آن را به دست مى گرفت و خطبه مى خواند، و چوبدستى اى داشت به نام ممشوق ، و خيمه اى به نام ((كن )) (پوشش ) و سينى اى به نام ((منيعه )) و قدح بزرگى به نام ((رى )) و دو اسب به نامهاى ((مرتجز)) و ((سكب )) (تندرو) و دو استر به نامهاى ((دلدل )) و ((شهباء)) و دو شتر به نامهاى ((عضباء)) و ((جدعاء)) و دو شمشير به نامهاى ((ذوالفقار)) و ((عون )) و دو شمشير ديگر به نامهاى ((مخذم )) (برنده ) و ((رسوم )) (اثرگذار يا تيز و برنده ) و الاغى به نام ((يعفور)) و عمامه اى به نام ((سحاب ))، و زرهى به نام ((ذات الفضول )) كه سه حلقه سيمين داشت ، يكى در جلو و دو تا در پشت ، و پرچمى به نام ((عقاب )) و شترى باركش به نام ((ديباج )) و پرچمى كوچكتر به نام ((معلوم )) و كلاهخودى به نام ((اسعد)).
و تمام آنها را هنگام مرگ به على عليه السلام تسليم نمود: انگشتر خود را بيرون آورد و در انگشت آن حضرت كرد، و على عليه السلام چنين ياد كرده كه در قبضه يكى از شمشيرهاى آن حضرت كاغذى بود كه سه جمله در آن نوشته بود: ((بپيوند با هر كه از تو بريده ، و حق را بگو اگرچه بر زيانت باشد، و نيكى كن با هر كه با تو بدى كرده است )).
و فرمود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: ((پنچ چيز است كه تا وقت مرگ از آنها دست بر نمى دارم . غذا خوردن بر روى زمين با بردگان ، سوار شدن بر الاغ پالاندار، دوشيدن شير بز با دست خود، پوشيدن پشم ، و سلام بر كودكان ، تا پس از من سنت شود.))⁽¹⁰⁵⁸⁾