فصل 11. ويژگيهاى پيامبر صلى الله عليه و آله

فصل 11. ويژگيهاى پيامبر صلى الله عليه و آله
جابر بن عبدالله انصارى از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود: ((پنچ چيز به من داده شده كه به هيچ كس پيش از من داده نشده است : 1) با ترس در دل دشمنان كه يك ماه جلوتر پيش از من مى رود يارى شدم ، 2) زمين براى من مسجد و پاك و پاك كننده قرار داده شده ، پس هر كه از امت من وقت نمازش رسيد مى تواند هر جا نماز بخواند، 3) غنائم براى من حلال گرديده و براى هيچ كس پيش از من حلال نگرديده است . ⁽¹⁰⁵⁹⁾ 4) به من شفاعت داده شده . 5) هر پيامبرى تنها به سوى قوم خود برانگيخته مى شد و من به سوى همه مردم برانگيخته شده ام .)) ⁽¹⁰⁶⁰⁾
مضمون اين حديث به طور مستفيض در ميان عامه و خاصه وجود دارد ولى به الفاظ مختلف نقل شده است ، در بعضى به جاى ((پنچ )) ((شش )) ⁽¹⁰⁶¹⁾ و در بعضى ((هفت )) آمده . و در بعضى اين عبارت افزوده است : ((به من سخنان كوتاه و جامع داده شده ))⁽¹⁰⁶²⁾، و در بعضى ((وسيله ))، و در بعضى اين عبارات : ((و آيات آخر سوره بقره از گنجى كه در زير عرش نهان است به من داده شده كه به هيچ پيامبرى پيش از من داده نشده است ⁽¹⁰⁶³⁾))، و در بعضى اين جمله : ((و پيامبران به من پايان داده شدند))، ⁽¹⁰⁶⁴⁾ و در بعضى چنين آمده : ((و بر مردم به سه چيز برترى داده شدم ، و صفهاى (نماز) ما مانند صفهاى فرشتگان قرار داده شده است .)) ⁽¹⁰⁶⁵⁾
و در حديث معراج چنين آمده : ((و پيامبرتان را سه چيز داده اند: نمازهاى پنجگانه ، آيات آخر سوره بقره ، آمرزش گناهان كوچك امت او در صورتى كه شرك به خداوند نياورده باشند.)) ⁽¹⁰⁶⁶⁾
اينها دوازده خصلت است كه آن حضرت بدانها از ساير انبيا ممتاز گشته است ، و ويژگيهاى ديگرى نيز دارد كه براى پرهيز از اطاله از ذكر آنها خوددارى كرديم .
اما ويژگيهاى آن حضرت نسبت به امت خود فراوان است و در تعداد آنها اختلاف مشهورى است كه در كتابهاى فقه آمده ، و برخى از فقيهان اين ويژگيها را به چند قسم تقسيم نموده اند:
1) واجبات : مانند نماز شب و اداى دين فقيرى كه مرده است .
2) محرمات : مانند خوردن صدقه ، ازدواج با كنيز، نگاه مخفيانه (يا با اشاره به چشم دستور حمله يا كشتن كسى را دادن ).
3) مباحات : مانند جواز داشتن بيش از چهار زن ، روزه وصال (روزه اى كه در شب افطار نكنند و به روزه فردا متصل سازند)، گواهى و حكم دادن به سود خويش .
4) ويژگيهايى كه صرفا به خاطر گراميداشت و عظمت مقام و منزلت حضرتش داشته : مانند آقايى بر تمام فرزندان آدم ، اين كه امت او بهترين امتهاست ، ديدن از پشت سر، نيفتادن سايه اش بر زمين ، فروبردن زمين مدفوع او را، و چيزهاى ديگر…
آن حضرت همان گونه كه به سوى انسانها برانگيخته بود به اتفاق امت به سوى جن نيز برانگيخته بود. گفته اند: ((پيش از او هيچ پيامبرى به سوى جن و انس با هم برانگيخته نشده بود.))
بغوى درباره اين آيه : ((و آن گاه كه تنى چند از جنيان را به سوى تو روانه ساختيم كه قرآن را بشنوند… اى قوم ، خواننده به سوى خدا را اجابت كنيد)) ⁽¹⁰⁶⁷⁾ گويد: مراد حضرت محمد صلى الله عليه و آله است .
و ابن عباس رحمة الله گويد: ((حدود هفتاد هزار مرد از جنيان دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله را اجابت كردند و در سرزمين بطحاء خدمت آن حضرت رسيدند، حضرت بر آنان قرآن خواند و امر و نهى هايى نمود.)) ⁽¹⁰⁶⁸⁾
و در تفسير على بن ابراهيم قمى آمده : ((آنان در همه اوقات نزد پيامبر صلى الله عليه و آله باز مى گشتند، پيامبر اميرمؤ منان عليه السلام را دستور داد كه به آنان تعليم دهد و با دين آشنا سازد، پس در ميان آنها مؤ من و كافر و ناصبى و يهودى و نصرانى و مجوسى وجود دارد، و آنها فرزندان جان هستند.)) ⁽¹⁰⁶⁹⁾