مشاوره ديني
امام علي(ع) : لَا غِنَى كَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ
هيچ ثروتى چون عقل ؛ هيچ فقرى چون نادانى ؛ هيچ ميراثي چون ادب و هيچ پشتيبانى چون مشورت نيست.[1]
****
باور غلط:
طلاب و روحانيون نبايد مشاوره بدهند، مشاوره امري تخصصي است.
پاسخ:
زندگي ما شؤون مختلف سياسي، اقتصادي، ديني، روانشناختي، رفاهي، پزشكي و….دارد. اسلام ما را به تفكر، تحقيق، مشورت با افراد با تجربه و متخصص متعهد سفارش كردهاست. كارشناسان حوزوي متناسب با رشته تخصصي خود ميتوانند مشاوره احكام شرعي، اعتقادي ، اخلاق و تربيتي و…..بدهند. بسياري از حوزههاي تربيتي با حوزههاي مشاوره روانشناختي همپوشي دارد، به عنوان نمونه تربيت كودك، درمان دروغگويي كودك، دوستيابي و ….، اما چيزي كه مهم است اين است كه متخصصان بايد در حوزه خاص خود مشورت دهند و وارد حوزه ديگري نشوند و در صورت نياز افراد را به متخصص مربوطه ارجاع دهند، بنابراين مشاور مذهبي نبايد مشاوره روانپزشكي و باليني بدهد و مشاور روانشناس نبايد مشاوره مذهبي بدهد.[2]
پی نوشت :
1.نهج البلاغه ، حكمت54
2. روان شناسي و تبليغ غير مستقيم( عايق هاي تبليغي با تأكيد بر باورهاي غلط)، ص40(موجود در سايت گفتگوي ديني براي دانلود)