خانواده درماني3
چند نكتههاي ناب قرآني
1. وقتي در قرآن به صراحت بيان شده كه به بتها و خدايان ساختگي مشركان بد و بيراه و ناسزا نگوييد، ما هم نبايد به همديگر ناسزا بگوييم.
2. از خداوند رحمان و رسول اكرم او پيروي كنيد و با هم نزاع و ستيز نكنيد كه بنيان مهرتان و حكمت و حكومتتان سست ميشود و نسيم پيروزي بر شما نميوزد و صبوري كنيد كه خداوند با شكيبان است؛وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ.[2]
3. و هرگز در برابر دشمن سست نشويد و از مصائبى كه بر شما وارد مى شود، غمگين مباشيد كه شما برتريد اگر مؤمن واقعى باشيد. وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ .[3]
4. همانا مؤمنین با یكدیگر برادرند، پس میان برادران خود (در صورت اختلاف و نزاع) صلح و آشتى برقرار كنید و تقوى داشته باشید تا مورد ترحّم خداوند قرار گیرید؛ «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَیْنَ أَخَوَیْكُمْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ».[4]
درمانگر: پيامبر عزيز اسلام، اهل بيت، عقل.
روش درمان: به طور كلي براي درمان مشسكلات خانواده بزرگ اسلام ميتوان از روشهاي شناختي، رفتاري، عاطفي، تجسمي، معنويت درماني، كاردرماني و…كمك بگيريم. در اين درمانها بر اموري تأكيد ميشود مانند:
1- كتاب درماني(قرآن)
2- نقاط مشترك(خدا، قرآن، كعبه، پيامبر مهرباني، مناسك حج و عمره، اصل نماز و روزه، باور به انبياء و معاد، باور به برادري و فرزندان حضرت آدم بودن همه مردم، صحابه مورد وفاق و…)
3- توجه به زيانهاي تفرقه و فوايد اتحاد
4- بر هم زدن معادلات تفرقهافكن دشمن (مانند تفرقه بينداز و حكومت كن)
5- تكنيك «زن و شوهر جنگ کنند، ابلهان باور کنند.» براي نااميد كردن دشمن، با جلسات ديني و سياسي مشترك
6- با درخواست حق وتوي براي كل خانواده بزرگ اسلام.
7- دعاي وحدت بعد از نماز جماعت
8- شركت شيعه و سني در مراسم ديني همديگر
9- طرح وحدت و دوستي با اديان ديگر و توجه به معناي اين آيه كه بعد از نماز خوانده ميشود: آَمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آَمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ؛ فرستادة ما به آنچه از جانب پروردگارش به سوى او نازل شده ايمان آورده و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و كتاب ها و فرستادگان او ايمان آورده اند (و گفتند) ميان هيچ يك از فرستادگان او فرق نمى گذاريم، و گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم، پروردگارا عفوت را مى طلبيم، و بازگشت (همه) به سوى توست.[5]
پی نوشت :
1. وسائل الشیعه، ج 12، ص 212.
2.انفال، 46.
3.آل عمران، 139.
4.حجرات،10.
5. بقره، 285.
منبع: خانه خوبان، م.ح قديري، ش60