منبع شادكامي
يكي از مهمترين منابع شادكامي تنظيم انتظارات با امكانات و واقعيات زندگي است. انبيا و ائمه (عليهم السلام) يكي از از رسالاتشان تنظيم اين امر و بالا بردن درجه شادكامي بشر است. به عنوان نمونه وقتي تذكر ميدهد كه آنچه نپايد دلبستگي نشايد براي افزايش سلامت روان ما است. فردي كه به ماشينش دلبسته است اگر در تصادفي ماشينش از بين برود تا مرز افسردگي پيش ميرود و…
وحدت و حرمت
براي شادكامي خود، ديگران را نبايد اذيت كنيم.
سؤال: گفتن لطیفههای رایج در کشور که حالت تمسخر قشر، قوم یا مناطقی از مردم کشور را در بر میگیرد، چه حکمی دارد؟ شنیدن آن چه صورت دارد؟
آیت الله خامنهای: اگر استهزاء (مسخره کردن) آنان محسوب شود جایز نیست.
آیت الله مکارم شیرازی: اگر استهزاء و تمسخر قومی به طور عام بوده باشد اشکال دارد.
آیت الله سیستانی: اگر مستلزم هتک و توهین مومنین باشد، جایز نیست.
آیت الله صافی گلپایگانی: اگر مشهور و معروف است به قصد لطیفه گویی باشد و توهین صدق نکند اشکال ندارد مع ذلک آیت الله بهجت: اولی تنزه است. (بهتر است انجام نشود)
آیت الله تبریزی: مسخره کردن و اذلان (خوارکردن) مؤمن جایز نیست و اگر این طور نباشد و متضمن کذب (همراه با دروغ) هم نباشد مانعی ندارد.
ترک آن اولی (بهتر) است.
آیت الله فاضل لنکرانی: بهتر آن است که از این نوع مزاحها (لطیفهها) اجتناب شود.[1]
پی نوشت :
1.سیدمحسن محمودی، مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، ج2،ص 59و 60؛ آيتالله فاضل لنكراني، جامعالمسائل، ج1، ص639.