بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
شادي در اسلام
اسلام با اصل بازي و شادي مخالف نيست. در واقع بيان محرمات و احكام شرعي بازي و تفريح و شادي به منزله قرار دادن حدود در دریاییبراي لذت بردن از شنا و غرق نشدن است.شادي و تفريح لبريز از شور است و هيجان. اما شوري آن نبايد مزه را از بين ببرد. نه نه اشتباه نشود، قصدمان تلخ كردن اين لحظات شاد نيست، بلكه يادآوري اين است كه حتي ورزشي مانند بازي فوتبال كه فعاليت اجتماعي است به ما «قانون‌گرايي»، «اخلاق»، «تعاون»، «رقابت رفاقتي نه خصمانه»، «ادب و وطن دوستي» و «اجتناب از تنبلي و كسالت» را آموزش مي‌دهد، حيف است كه اموري مانع اين لحظات خوش باشد.
دستورات اسلام هم كه براي «آرامش» و«آسايش» ماست، سودي براي خداوند هستي بخش ندارند، بلكه احكام اسلامي به ما مي‌گويد زندگي مانند بازي اجتماعي هدفمند است. براي لذت بخش شدن اين بازي قوانين آن را ياد بگيريم، اوت محرمات نزنيم، در آفسايد چراغ قرمز قرار نگيريم و در ميدان سبز زندگي با همكاري هم زندگي شادمانه و عاقلانه اي داشته باشيم. با اين مقدمه در ادامه نگاهي به نظر اسلام درباره ورزش مي كنيم و سپس برخي از احكام شرعي كاربردي جام جهاني را بيان مي‌كنيم:
اسلام دین نشاط و شادابی است، با غم و حزن که سبب رکود شود مخالف است. اگر گریه و عزاداری بر شهدا به خصوص سالار شهیدان امام حسین(ع)را جایز می داند، به این دلیل است که در دل آن حرکت و پویایی است، نه افسردگی. امام صادق (ع) فرمود: «در حزن ما اندوهگین باشید و در شادی ما ،شاد.» دایره عوامل و اسباب نشاط، تفریح، بازي و شوخی بی نهایت است. خداوند رحمان فقط از بین آنها قسم حرام را رد کرده‌است. ائمه توصيه كرده‌اند كه برنامه روزانه خود را چهار بخش كنيم:
1- عبادت و مناجات با خدا ؛
2- كسب و كار حلال؛
3- معاشرت سالم؛
4- تفريح و لذت‌هاي حلال.
باز تأكيد كرده‌اند كه براي اين كه در زندگي هدفمند كه همان بندگي خداست، براي موفقيت در سه قسم اول از تفريح و لذت حلال مدد بگيريم. ورزش،مورد توصيه جدي مراجع تقليد و سيره عملي ايشان است. عالمان دين علاقه زيادي به ورزش و ورزشكاران دارند. دو كتاب درباره «ورزش در اسلام» از دو روحاني (صبوري و هاشمي نوربخش) نوشته شده كه خود ايشان مربي كاراته و مدرس اين كتاب در حوزه و دانشگاه هستند. برنامه پياده روي امام خميني تا آخر عمرشان ترك نشد و برنامه كوهپيمايي در برنامه زندگي ايشان جاي خود را داشت . از نظر اسلام بوستان نشاط، بازي، شوخی حلال، بسیار بزرگ است و به طور كلي دايره تفريج و لذت پنج فاز دارد:
1- متعالی و حکیمانه؛
2- مفید؛
3- مباح؛
4- مکروه؛
5- مبتذل و حرام (ترس افتادن در گناه و به قصد لذت جنسی).
دایره وسیع نشاط
دایره نشاط و تفريح حلال وسیع است و از پنج قسم، قسم پنجم آن، مرداب است که نباید نزدیک شویم. آن هم به نفع خودمان است نه خداوند رحمان؛ تصور کنید به مهمانی ای رفته باشیم و میزبان برای ما غذا و خوراکی های متنوع و متعددی آماده کرده باشد و از ما بخواهد که به فلان ظرف دست نزنیم چرا که اگرچه ظاهری جذاب و خوش رنگ و بویی دل انگیز و حتی مزه ای خوش دارند؛ ولی زهری کشنده دارند. ما یواشکی بخوریم و در دل از او نارحت باشیم که چرا مانع خوشی ما شده-است،در واقع بسياري از ما وقتی از گناهی منع می شویم به جای تشکر از ائمه (ع) که خون و آسایش خود و خانواده خود را برای هدایت ما دادند فاصله می گیریم[1]
پی نوشت :
آيين شوخی و قوانین خوشي، محمدعلی قدیری و محمدحسین قدیری، کتابخانه سایت گفتگوي ديني؛ ماهنامه قدر، ويژه خانواده سازمان اوقاف و امورخيريه، خرداد1393، ص38و39.
